wiersz - wyrobu własnego

idę choć powinienem się zatrzymać

dookoła cisza

a ja szukam odgłosów Twojego istnienia

jesteś na wyciągnięcie ręki

a nie mogę Cię zatrzymać

dlaczego Panie?

powinienem się odwrócić

wiem jak to się skończy

balansuję na granicy

ufając, że mnie poprowadzisz

choć wiem że dajesz mi decydować

dlaczego Panie?

zbieram skrawki

jak bezcenny skarb

dotykam i delikatnie odkładam

w najdalsze zakamarki mojego serca

nadzieja mnie oszukuje

Ty chcesz ode mnie czegoś innego

dlaczego Panie?

dryfuję

na falach nierealnych myśli

wypatrując lądu którego nigdy nie ujrzę

słońce zachodzi

jutro znowu wzejdzie lecz nic się nie zmieni

dlaczego Panie?

zawieszony w próżni

dziś schylam głowę

wiem że jesteś

wstydzę się że teraz to taka marna pociecha

(ufam Ci Panie, wiem, że dasz mi siłę, dzięki Tobie jestem tutaj i to nie koniec mojej wędrówki)