http://www.youtube.com/watch?v=Gnaqo99WFs4
Natknąłem
się w internecie na tą piosenkę. Nigdy jej nie słyszałem. Musi to być dość
stare wykonanie, ponieważ jednym ze śpiewających, jest nieżyjący już Niemen.
Tekst dość znany z Ewangelii Mateusza (Mt 5, 3-10). Są to słowa, które
wypowiedział Pan Jezus podczas kazania na górze w Galilei. Błogosławieństwo 9te
jest najczęściej łączone z 8mym albo pomijane. Błogosławieństwa mają na celu
pokazać każdemu, kto chce kroczyć za Jezusem, w jaki sposób powinien żyć. Jest
to uzupełnienie dziesięciu przykazań. Według różnych źródeł, Pan Jezus użył
słowa "szczęśliwi", a nie błogosławieni ale z czasem przyjęła się ta
druga wersja. Jakkolwiek interpretuje się pierwszy wyraz, błogosławieństwa
wskazują nam sposób i drogę, by być szczęśliwym teraz i w wieczności.
Osiem
Błogosławieństw:
- Błogosławieni ubodzy w duchu,
albowiem do nich należy królestwo niebieskie.
Współczesny
charakter świata zmusza nas do konkretnego działania. Chcemy więcej, lepiej,
mocniej. Musimy mieć odpowiedzieć i sposób na każdą sytuację i problem. Nie
możemy być przecież gorsi i nie chcemy posiadać mniej, niż inni. W związku z
tym stajemy się samowystarczalni. Wierzymy we własne możliwości i nieomylność w
podejmowaniu decyzji. Gromadzimy, bogacimy się, zaspokajamy własne pragnienia i
pożądania. A Pan Jezus przestrzegał przed byciem bogaczem, który posiada
skarby, jest zawsze syty i niczego mu nie brakuje. Taki człowiek popada w pychę
i nie potrafi zaufać Bogu. Nie jest w stanie przyjąć pomocy i rady Pana,
ponieważ sam wie lepiej i ma rozwiązanie na wszystko.
2. Błogosławieni, którzy się
smucą, albowiem oni będą pocieszeni.
W tym
momencie moglibyśmy powiedzieć, że każdy z nas jest błogosławiony, bo kto nie
bywa od czasu do czasu smutnym ale skąd płynie ten smutek, czym jest
spowodowany i jaki ma charakter? Czy jest to smutek wynikający z przywiązania
do marności tego świata i "ludzkich" spraw? Każdy kochający Boga wie
i rozumie różnicę ale jak często mimo wszystko wpadamy w pułapkę i dajemy
zwieść się własnym słabością.
3. Błogosławieni cisi, albowiem oni na własność posiądą
ziemię.
Niezmiernie trudno zachować spokój i łagodność w obliczu tragedii i
ogromnych problemów. Jak często zdarza nam się w obliczy cierpienia i bólu
upadać na duchu,tracić wiarę i ufność? Zdarza się także, że w naszych sercach
rodzą się pretensja i zarzuty wobec Boga, że w taki sposób nas doświadcza.
Łatwo pozwalamy sobie na złe myśli, złość, gniew. A to obraca się przeciwko nam
i oddala nas od Boga.
4. Błogosławieni, którzy łakną i pragną sprawiedliwości, albowiem oni
będą nasyceni.
Sprawiedliwość
jest mądrością i łaską, ponieważ niezmiernie trudno jest zachować równowagę.
Jak często jesteśmy wymagający i osądzamy innych, nie widząc własnych win i
słabości. Kierujemy się własną sprawiedliwością, nie szukając sprawiedliwości
Bożej. Człowiek sprawiedliwy stara się kierować wolą Boga i czynić to, co byłby
Mu miłe.
5. Błogosławieni miłosierni, albowiem oni miłosierdzia dostąpią.
Miłosierdzie
wypływa z miłości. Pan Jezus uczył nas, byśmy z całego serca kochali Pana Boga
i bliźniego swojego. Czyli, czynili wszystko to, co byłoby dla nich miłe i
dobre. Aktami miłosierdzia nie są wielkie czyny i akcje społeczne. Często błędnie
myślimy, sądząc, że skoro niewiele posiadamy, to nie możemy nic dać innym. Bóg
uczy nas, byśmy się dzielili nawet tą odrobiną, którą sami posiadamy, a jeśli
będzie to czyn z serca, tym bardziej będzie on wielki. Powinniśmy iść przez
życie wolni od uczucia wrogości i nienawiści, wolni od złości i gotowi do
przebaczenia.
6. Błogosławieni czystego serca, albowiem oni Boga
oglądać będą.
Czyste serce
jest konsekwencją łaski Bożej i codziennej wewnętrznej walki z pokusami dnia
codziennego. Pan Bóg pomnoży w naszym sercu łaski, jeśli tylko zobaczy w nas
gotowość do współpracy. On może oczyścić nasze serce, dzięki działaniu Ducha
Świętego, kiedy przyjdziemy do Niego z prawdziwym pragnieniem, by stary
człowiek w nas umarł i by zrodził się nowy, żyjący w harmonii ze Słowem Bożym. Czyste
serce rodzi się z kontaktu z Bogiem, pragnieniem Jego obecności i ufności w
Bogu pokładanej.
7. Błogosławieni, którzy wprowadzają pokój, albowiem
oni będą nazwani synami Bożymi.
Nie jesteśmy
w stanie nieść pokoju innym dopóki on nie zagości w naszym sercu. Pokój serca
jest stanem spokoju i łagodności, zadowolenia i zaufania. Pokój serca wypływa z
wiary i przeświadczenia o Bożej opiece, a także ze świadomego przekazania
panowania Pana nad naszym życiem. Jeśli osiągniemy taki stan, nic co będzie nas
spotykać, żadne problemy i trudne sytuacje, nie będą w stanie zagrozić naszej
relacji z Bogiem.
8. Błogosławieni, którzy cierpią prześladowanie dla
sprawiedliwości, albowiem do nich należy królestwo niebieskie.
Jak łatwo
jest pod presją zrezygnować z życia uczciwego i ze sprawiedliwości. Wyrzekamy
się sprawiedliwości czasami bojąc się reakcji innych, a czasem dla własnej wygody,
by żyć łatwiej i przyjemniej. Trudno jest wytrwać przy dobrych wartościach,
kiedy dookoła panuje tendencja do wygodnego życia i korzystania z
dobrodziejstw. Przy tym trzeba dodać, że błogosławionym nie będzie ten, który
potępia i osądza niesprawiedliwego, lecz ten, który w obronie sprawiedliwości,
cierpli niewygody i prześladowanie.
9. Błogosławieni jesteście, gdy /ludzie/ wam urągają
i prześladują was, i gdy z mego powodu mówią kłamliwie wszystko złe na
was. Cieszcie się i radujcie, albowiem wasza nagroda wielka jest w niebie.
Tak bowiem prześladowali proroków, którzy byli przed wami.
