Zewsząd znosimy cierpienia, lecz nie poddajemy się zwątpieniu; żyjemy w niedostatku, lecz nie rozpaczamy.
(2 Kor 4,8)
Podobnie także Duch przychodzi z pomocą naszej słabości. Gdy bowiem nie
umiemy się modlić tak, jak trzeba, sam Duch przyczynia się za nami w
błaganiach, których nie można wyrazić słowami.
(Rz 8,26)
A przecież Ja uczyłem chodzić Efraima, na swe ramiona ich brałem; oni zaś nie rozumieli, że troszczyłem się o nich. Pociągnąłem ich ludzkimi więzami, a były to więzy miłości. Byłem dla nich jak ten, co podnosi
do swego policzka niemowlę.
(Oz 11, 3-4)
Miłości pragnę, nie krwawej ofiary, poznania Boga bardziej niż całopaleń.
(Oz 6,6)
Przystań na drodze i popatrz, zapytaj o dawne ścieżki, gdzie jest droga najlepsza, idź po niej, a znajdziesz na niej
wytchnienie
(Jr 6, 16)
Zapytano pewnego mnicha, jak, mimo tak wielu obowiązków, udaje się mu być takim opanowanym i skoncentrowanym. Ten odpowiedział:
Kiedy stoję, to stoję.
Kiedy idę, to idę.
Kiedy siedzę, to siedzę.
Kiedy jem, to jem.
Kiedy mówię to mówię.
W tym momencie przerwał mu ten, który zadał wcześniejsze pytanie, mówiąc: przecież każdy z nas to robi, co Ty robisz poza tym?
Kiedy stoję, to stoję.
Kiedy idę, to idę.
Kiedy siedzę, to siedzę.
Kiedy jem, to jem.
Kiedy mówię to mówię.
Znowu przerwano mu, twierdząc: przecież robimy to samo. Mnich odpowiedział jednak:
Nie.
Kiedy wy siedzicie, to już stoicie.
Kiedy wy stoicie, to już idziecie.
Kiedy wy idziecie, to już dochodzicie do celu.
Miłość nie zazdrości. Zazdrość to jeden z grzechów głównych, niejedno ma
imię i wpływa na wiele sfer naszego życia.Niestety w pewnym sensie
dotyka każdego z nas, a jest to o tyle smutne,że niszczy, rujnuje przede
wszystkim tego, kto ją żywi.
Zatruwa wyobraźnie, prowadzi do rozterek,
czyni zamieszanie w duszy. Choć czasami wydaje się, że stymuluje do
rzeczy dobrych - np. podnoszenia kwalifikacji, rozwoju to jednak
najczęściej do ewidentnie złych. Jest efektem pychy i przekonania, że
nam się należy to, co posiadają inni. Wynika również z kompleksów, ale
przede wszystkim z niewiary w Bożą miłość. Wydaje nam się, że Bóg nie
jest sprawiedliwy, nas pomija.
Bóg doskonale zna naszą naturę i
dokładnie wie, czego nam potrzeba, stąd daje kolejny drogowskaz - jeżeli
chcesz być szczęśliwy, kochać prawdziwie to wystrzegaj się zazdrości,
która jest chorobą miłości, zniszczy życie twoje i osoby, którą wydaje
ci się, że kochasz.
Choć obiegowe powiedzenie głosi, że nie ma miłości
bez zazdrości, a jeżeli jesteśmy zazdrośni, to znaczy, że zależy nam na
drugiej osobie, to wierząc w to, tak naprawdę oszukujemy siebie, bo w
ten sposób zniewalamy wydawałoby się kochanego człowieka.
Prawdziwa
miłość daje mu wolność nawet od nas samych i nie boi się, że jeżeli nie
będziemy mieli jej na wyłączność, to być może paradoksalnie tak naprawę
będziemy mieli pełniej i piękniej tę osobę.
