Pycha to zaburzone poczucie sprawiedliwości, przez które człowiek nie chce uznać prawdy o sobie. To egoizm skoncentrowany na sobie, żerujący na ambicji. Czyni człowieka małostkowym, chce innych upokorzyć, podczas gdy miłości zależy na wzroście drugiego.
Pycha zawsze ma rację, nigdy nie ustąpi. Nie chce zrozumieć, że chodzi przed upadkiem. Miłość pragnie zapobiec upadkowi człowieka. Potrafi ustąpić, bo uznaje racje drugiej strony.
Miłość potrzebuje innych, pycha nie, nadyma się sobą. Miłość jest twórcza, pycha destrukcyjna, bierze się z porównywania i oceniania innych. Miłość każdego traktuje indywidualnie, dlatego nie potrzebuje porównywać. Nie ocenia, za to wspiera, bo wie, że prawdę o sobie można dostrzec tylko i wyłącznie oczyma Jezusa i to właśnie w nich przegląda się miłość, która nie unosi się pychą.
A jak to sprawdzić? Zwyczajnie, po owocach. Dzieci miłości to między innymi dobro, łagodność, pokój, radość, cierpliwość, uprzejmość, wierność, natomiast córki pychy to duma, próżność, samolubstwo, zarozumiałość, plotkarstwo, faryzejstwo, obłuda.
Brak komentarzy:
Prześlij komentarz